Familiebedrijven zijn vertrouwde bakens in de Nederlandse economie. Ze volgen hun eigen weg, soms eigenzinnig, maar altijd stabiel en toekomstgericht. Dat geldt ook voor BoitenLuhrs Incasso Gerechtsdeurwaarders waarvan de basis 50 jaar geleden werd gelegd. Samen met zijn dochter José van der Lubbe-Luhrs kijkt Lucas Luhrs terug op de bijzondere historie van de onderneming.
Lucas Luhrs was opgeleid tot politieman, begin jaren zeventig van de vorige eeuw. Dat was best een mooie baan, maar het beviel hem toch niet. Onregelmatige diensten, te weinig mogelijkheden om door te groeien en onvoldoende tijd voor zijn gezin met drie kinderen, onder wie José.
Lucas: “Ik kwam een vacature tegen voor een baan bij een juridisch adviesbureau. Daar heb ik op gesolliciteerd in de veronderstelling dat dat werk raakvlakken had met het werk bij de politie. Die aanname bleek te kloppen tijdens het sollicitatiegesprek. Ik werd aangenomen en ben vervolgens de opleiding tot deurwaarder gaan doen. Daarna ben ik overgestapt naar het deurwaarderskantoor dat deel uitmaakte van het adviesbureau.”
“Ik besloot zelfstandig te worden omdat ik niet meer afhankelijk wilde zijn van het beleid van een ander. Ik was al gerechtsdeurwaarder. Degene bij wie ik werkte, heeft mij geholpen een eigen kantoor op te starten. Hij heeft mij zelfs zaken, klanten, kantoormeubilair en een medewerkster meegegeven. Tot op de dag van vandaag ben ik die collega dankbaar dat hij me de kans gaf, niet alleen door mij aan te nemen, maar ook door me later te helpen een eigen kantoor op te zetten. We hebben altijd een vriendschappelijke en collegiale band gehouden.”
“In die tijd was het gebruikelijk om de relaties een adreswijziging te sturen, dus dat was de enige stap die ik hoefde te zetten om naamsbekendheid op te bouwen. Verder werd ik door klanten benaderd, want ze vonden mij altijd wel. En nee, er was geen salesmedewerker. Zelf deed ik daar ook niet actief aan. Ik ben altijd meer een ambtelijke deurwaarder geweest in plaats van een ondernemer.”
“Ik heb het altijd lastig gevonden om mee te gaan in ontwikkelingen en veranderingen in de sector. Als klein ambtelijk kantoor was het bijna niet mogelijk om op te boksen tegen de grote kantoren.”
Een ontwikkeling die Lucas juist wél heeft omarmd, is die van het opbouwen van een familiebedrijf. Dat wil zeggen: twee families. Na de verhuizing van Luhrs & Van der Lubbe in 1993 naar een groter pand aan de Haagse Laan van Nieuw Oost-Indië, ontstond aan het begin van deze eeuw een vruchtbare samenwerking met het kantoor van Berend Boiten, de gerechtsdeurwaarder die al sinds 1972 actief was. Dat leidde in 2010 tot een overdracht aan een volgende leidinggevende generatie met onder andere twee zonen van Berend Boiten en de dochter van Lucas Luhrs. Een jaar later werd deze bijzondere samenwerking bezegeld met een nieuwe naam: BoitenLuhrs Incasso Gerechtsdeurwaarders.
“Niet een specifieke anekdote, hoewel ik wel veel bijzondere dingen aan de deur heb meegemaakt. Wat ik mooi vond aan het werk was dat door mijn empathie voor de schuldenaar en de hulp en adviezen die ik kon geven, er regelmatig een wederzijdse band van respect en waardering ontstond. Daardoor kwam het voor dat een schuldenaar wel eens een kop koffie kwam drinken als hij in de buurt was, een aardigheidje kwam brengen of een praatje kwam maken.”
“Dat ik zoveel mensen heb kunnen helpen bij het oplossen van hun schulden, bijvoorbeeld door het geven van advies, het geven van wat ruimte door het toestaan van een afbetalingsregeling of het even uitstellen van een ontruiming.”
“Blijf altijd sociaal.”